دوچرخه های ثابت ورزشی یکی از کهن ترین وسایل در سالن های ورزشی میباشند که مدت ها پیش از  ورود دستگاه های پیچیده و با تکنولوژی پیشرفته به این سالن ها، برای تناسب اندام به کار می رفتند...

اما اگر واقعا قصد دارید تناسب اندام داشته باشید، بهتر است گرد و خاک را از این وسیله ورزشی قابل اعتماد بگیرید.

هنگامی که یک برنامه ورزشی را شروع می کنید، مساله اصلی یافتن شیوه ای است که انجام آن برای شما لذت بخش و ساده باشد؛ دوچرخه ثابت، یک گزینه عالی به خصوص برای ورزشکاران مبتدی یا افرادی است که مشکلات پشت، زانو یا مفاصل شان، انجام دویدن یا پیاده روی را برای آنها مشکل می کند.

استفاده از دوچرخه ثابت روی مفاصل فشار نمی آورد و کار با آن برای یک فرد مبتدی در مقایسه با تردمیل یا ماشین الیپتیکال بسیار ساده تر است.

اگر آدمی باشید که به محض بد شدن آب و هوا، برنامه ورزشی تان را قطع می کنید، دوچرخه ثابت بهانه بدی آب و هوا را برای ورزش نکردن از شما می گیرد.

یک مزیت دیگر دوچرخه ثابت، این است که لازم نیست حتما عضو یک سالن ورزشی باشید تا بتوانید از آن استفاده کنید، بلکه می توانید در خانه هم از آن استفاده کنید.

برای بسیاری از افرادی که تازه می خواهند ورزش را شروع کنند و در انجام آن دودل هستند، دوچرخه ثابت نقطه شروع خوبی است.

? نکات راهنما برای خرید دوچرخه ثابت

پیش از آنکه دوچرخه ثابت بخرید، با توجه به انواع گوناگون این دوچرخه ها در بازار باید نکات بسیاری را در نظر بگیرید، از جمله:

? آیا می خواهید دوچرخه ایستاده بخرید یا دوچرخه نشسته (نوعی که در آن در وضعیت نیمه درازکش پا می زنید)؟

? آیا با توجه به محدودیت فضا به یک دوچرخه کوچک با تنظیم دستی نیاز دارید، یا فضای کافی برای قرار دادن یک دوچرخه ثابت با برنامه ریزی الکترونیکی دارید؟

? قصد دارید دوچرخه نو بخرید یا دست دوم؟

? چقدر می خواهید برای خرید دوچرخه پول خرج کنید؟

اول باید تصمیم بگیرید که از دوچرخه چه استفاده ای می خواهید بکنیدآیا دستگاه اصلی ورزشی شماست، به عنوان یکی از چند فعالیت هوازی از آن استفاده می کنید، یا فقط جایگزینی برای روزهای بارانی است که نمی توانید در بیرون ازخانه ورزش کنید بعد تعیین کنید که چه مقدار فضا در خانه برای گذاشتن دوچرخه دارید و چه مقدار پول می خواهید خرج کنید.

حالا کمی تحقیق لازم است. از دوستان یا مربیان سالن های ورزشی در این مورد سوال کنید. از فروشندگان محلی در مورد انواع دوچرخه هایی که با نیازهای شما مطابق باشد، سوال کنید (توجه داشته باشید که دوچرخه های الکترونیکی که به شیوه های متفاوت می توان آنها را برنامه ریزی کرد، تنوع بیشتر فعالیت را ممکن می کنند، اما جای بیشتری می گیرند، نگهداری بیشتری می خواهند و قیمت?ها شان به طور قابل ملاحظه ای بالاتر از دوچرخه های با تنظیم دستی است).

? ورزش با دوچرخه ثابت

چه از دوچرخه ثابت در خانه استفاده می کنید و چه در سالن ورزش، برای اینکه بیشترین نفع را از فعالیت جسمی تان ببرید، به این نکات توجه کنید:

? دوچرخه را با بدن خود تنظیم کنید. برای این کار می توانید از فروشنده یا مربی سالن ورزشی کمک بگیرید تا اطمینان حاصل کنید که ارتفاع زین دوچرخه صحیح است و بیش از حد دور یا نزدیک به دسته فرمان دوچرخه ننشسته اید.

? بخش بالایی بدنتان را هنگام پا زدن شل نگه دارید. شانه ها باید گشاده و به سمت خارج از گوش ها باشند.

? با ملایمت روی زین بنشینید و از عضلات شکمی تان برای حمایت از پشت و کمرتان استفاده کنید.

? وسیله ورزشی تان را بشناسید و آن را ایمن نگه دارید. در مورد چگونگی تنظیم شدت و تغییر دادن گزینه های برنامه ورزش اطلاعات کسب کنید.

? به آهستگی شروع کنید. سعی کنید ابتدا بدنتان را آماده کنید تا به مرحله ورزش شدیدتر یا درازمدت تر برسید.

? به راحتی روی زین بنشینید. از شورت های بالشک دار یا زین های ژلاتینی برای راحتی بیشتر استفاده کنید.

? تنظیم دوچرخه ثابت

دوچرخه های ثابت باید طوری قرار داده شوند که همه بخش های متحرک آنها به طور ایمن قابلیت حرکت داشته باشند. همچنین باید فضایی کافی برای سوار و پیاده شدن از آن داشته باشید.

شیوه نشستن روی دوچرخه برای فعالیت جسمی لذت بخش و موثر مهم است. تنظیم ارتفاع دسته ها و زین دوچرخه اهمیت خاصی دارد. هنگامی که وضعیت تان را روی دوچرخه تنظیم می کنید، در واقع سعی می کنید که وزن بدنتان را به طور یکسان میان بازوها و نشیمنگاهتان تقسیم کنید. اول جهت زین دوچرخه را تنظیم کنید به طوری که سطح آن به موازات زمین قرار گیرد. اگر سر زین رو به بالا باشد، روی ناحیه کشاله رانتان فشار خواهد آمد. اگر سر زین به سمت پایین باشد وزن بیشتری روی بازوها و شانه ها وارد می آید.

ارتفاع زین را طوری تنظیم کنید که هنگامی که پدال دوچرخه در پایین ترین حد قرار دارد، زانوی تان اندکی خم شده باشد. یک راهنمای دیگر برای تنظیم ارتفاع زین دوچرخه این است که هنگام پا زدن، مفاصل لگن نباید به عقب و جلو ضربه بزند. اگر زین بیش از حد بالا باشد، فشار بیش از حدی روی کشاله ران وارد می آید و ممکن است باعث درد یا بی حسی شود.

در نهایت دسته های دوچرخه را تنظیم کنید تا در وضعیت رو به جلو راحت باشید. اگر دسته های دوچرخه بیش از حد بالا باشد، فشار بیش از حدی روی نشیمنگاه شما وارد می کند و اگر بیش از حد پایین باشد، ممکن است باعث کمردرد و خستگی بازوها و شانه شود.

? 3 نکته ضروری

1) پیش از خریدن یک مدل دوچرخه، مدتی را به طور آزمایشی روی آن پا بزنید. امکان تنظیم، نداشتن سروصدا و راحتی عمل آن دوچرخه را باید در فروشگاه و نه در اتاق نشمینتان آزمایش کنید.

2) یافتن قرارگیری مناسب روی دوچرخه به زمان نیاز دارد. صبور باشید و فرآیند یافتن موقعیت مناسب را کامل کنید.

3) دوچرخه سواری را به صورت یک عادت درآورید. دوچرخه ثابت فقط هنگامی برای سلامتی شما مفید است که از آن استفاده کنید. اهدافی قابل دستیابی برای استفاده مرتب از این وسیله خانگی ورزشی تعیین کنید.

? راهـنـمای تصویـری ورزش با دوچـرخه ثـابـت

1) وضعیت نشستن روی دوچرخه بیشترین اهمیت را دارد. بهترین راه تنظیم ارتفاع زین دوچرخه، این است که روی آن بنشینید و پاشنه پاهایتان را روی پدال ها قرار دهید (طوری که پا به سمت پایین شیب داشته باشد). ارتفاع زین را طوری تنظیم کنید که ساق پایتان تقریبا مستقیم باشد و با مفصل لگن تان زاویه قائمه داشته باشد (لگن تان را پایین نیندازید) (دیاگرام1)

2) در دوچرخه های ثابت می توانید فاصله زین تا فرمان را هم تنظیم کنید. برای این کار روی زین بنشینید و پایتان را روی پدال قرار دهید به طوری که پنجه پا درست در بالای قاب زنجیر قرار گیرد. دسته های فرمان دوچرخه را طوری تنظیم کنید که به موازات کف اتاق قرار گیرند، پشت کلاهک زانوی شما (در پای جلویی) باید بالای قاب زنجیر قرار گیرد. اگر این طور نیست، زین دوچرخه را به سمت جلو یا عقب ببرید تا موقعیت درست ایجاد شود. ممکن است پس از آنکه زین را به سمت عقب یا جلو بردید، لازم باشد دوباره ارتفاع زین را تنظیم کنید.

3) سطح دسته های دوچرخه باید نزدیک به ارتفاع زین باشد، با اندکی تنظیم، راحت ترین وضعیت را پیدا کنید. اگر پشتتان هنگام نشستن روی زین صاف نیست، کمی دسته های دوچرخه را بالا ببرید. اگر باز هم هنگام نشستن روی دوچرخه پشتتان خم شده است، با عقب یا جلو بردن زین، این مشکل را حل کنید. سطح زین باید افقی و اندکی به سمت بالا باشد.

? گزینه های ورزش

در دوچرخه ثابت می توانید میزان مقاومت پدال را تنظیم و احساسی شبیه به دوچرخه سواری در بیرون را ایجاد کنید. همچنین می توانید وضعیت های متفاوتی را هنگام پا زدن به خود بگیرید:

4) وضعیت نشسته: برای حرکت یا بالارفتن سریع است.

5) وضعیت ایستاده: ایستاده روی پدال ها، با مقاومت بالا،

6) وضعیت معلق: در آن باسن روی زین معلق است و ساعد و بازو در حالت نیمه باز قرار دارند.

7) وضعیت over the end: برای بالارفتن استفاده می شود؛ به صورت حالت ایستاده روی پدال ها که بازو و ساعد به حالت بازشده در بالای میله فرمان قرار می گیرند.

می توانید ترکیبی از این وضعیت ها را هنگام دوچرخه سواری انجام دهید تا تمرین تان متنوع تر و لذت بخش تر شود. در ابتدا و انتهای تمرین برای گرم کردن و سرد کردن، در وضعیت نشسته پا بزنید و سایر وضعیت ها را هم در طول تمرین به صورت دوره های کوتاه مدت انفجاری امتحان کنید.

منبع:بیتوته

آیا علاقه دارید بازوهایی خوش تراش داشته باشید، بازوهایی محکم و عضلانی و در عین حال زنانه، بسیار ظریف و خوش فرم؟ شما برای داشتن چنین بازوهایی به یک برنامه مخصوص پرورش بازو نیاز دارید.

? در ابتدا درسی کوتاه از کالبدشناسی

بازو از سه ماهیچه اصلی تشکیل شده است

1) ماهیچه دوسر: در جلو، بین آرنج و کتف قرار دارد. این ماهیچه ها باعث خم شدن آرنج و حرکت دست می شوند. این ماهیچه ها که برای اعمال نیرو (برداشتن بارهای سنگین، حرکات سریع) مورد نیازند، تمایل بیش از حدی به افزایش حجم و در نتیجه ایجاد «ورم» دارند. برای داشتن بازوهایی زنانه تر باید با وزنه های سبک و به مدت طولانی روی این ماهیچه کار کنید.

2) ماهیچه سه سر: در پشت، بین آرنج و کتف واقع شده است. این ماهیچه ها عامل خمیدگی ساعد بر روی بازوها هستند. در خانم ها، قسمتی از این ماهیچه چربی را نگه می دارد و از پوست جداست. بنابراین ضروریست، خصوصاً با افزایش سن، از این ماهیچه به طور منظم و به شدت کار کشیده شود.

3) سوپیناتور ( supinateur ) کشیده: بین آرنج و مچ قرار گرفته است. این ماهیچه کارآمد، کشیده و ظریف در تمام حرکات بازو نقش دارد.

? تمرین هایی برای شکل دادن به ماهیچه های سه سر

بدون وزنه

1) بر روی لب? یک مبل یا صندلی بنشینید. دست هایتان را بر روی کپل هایتان بگذراید. کتف هایتان را به هم بفشارید، کپل ها را از روی مبل جدا کنید و تا جایی که می توانید بعد از خم کردن آرنج ها به پایین بیایید. سپس دوباره بالا بروید، در همین حین باید نفس تان را هم بیرون بدهید. این حرکت را 3 الی 4 دوره 12 تایی تکرار کنید.

2) این حرکت بر روی زمین انجام می شود . تنها تکیه گاه زانوها و دست ها هستند. دست ها با فاصله 10 الی 20 سانتی هم سطح سینه هستند و کمر در امتداد ران هاست. بازوها را خم کنید و در راستای بدن نگه دارید، به پایین بیایید؛ در فاصله چند سانتی متری از دست ها پایی آمدن را متوقف کنید. مجدداً در حالی که نفس بیرون می دهید بالا بروید. این حرکت را 4 سری 12 تایی انجام دهید.

? با استفاده از وزنه

1) روی لب? مبل بنشینید. پشتتان را به یک نقطه ثابت تکیه دهید. یک وزنه 3 تا 4 کیلویی را محکم در دو دست بگیرید و در جهت عمود سر به سمت پایین حرکت دهید، سپس ساعدتان را تا پشت سر بالا بیاورید به نحوی که وزنه تا پشت گردنتان بالا بیاید. آرنج ها نباید حرکت کنند، فقط ساعدها حرکت دارند. بازوهای کشیده را همزمان با بیرون دادن هوا بالا بیاورید. این حرکت را 2 تا 3 سری 15 تایی انجام دهید.

2) چهار دست و پا بر روی زمین قرار بگیرید. پشتتان باید صاف و سرتان در راستای بدنتان باشد. یک وزنه در دست راستتان بگیرید. بازوی راستتان در راستای بدن و کمی بالاتر از سطح زمین است. ساعد راست را به سمت بازو بکشید. در این تمرین تنها ساعد است که حرکت دارد و بقیه بدن ثابت می ماند. هنگام پایین آوردن ساعد هوا را از شش هایتان بیرون بدهید. این حرکت 4 سری 12 تایی انجام می شود.

? تمرین هایی برای شکل دادن به ماهیچه های دوسر

با وزنه

1) روی یک صندلی بنشیند، پاها باز و پشت صاف است. یک وزنه سبک در دست راستتان بگیرید. بازو به قسمت داخلی ران می چسبد. دست چپ به منظور ثابت نگه داشتن کمر به ران چپ می چسبد. ساعد راست را خم کنید و به آهستگی، تا حدی که می توانید بالا بیاورید، سپس در حالی که هوا را از شش تان بیرون می دهید، وزنه را پایین بیاورید. فقط ماهیچه های دوسر منقبض و ساعد خم می شود. 3 سری با 12 بار تکرار از این حرکت انجام دهید.

2) بایستید، بازوها را کشیده و به بدنتان بچسبانید. وزنه های سبکی در هر دست بگیرید. بدون جلو بردن آرنج، دست هایتان را به کتف هایتان نزدیک کنید. سپس دست ها را با بیرون دادن هوا پایین بیاورید. این حرکت را 15 بار برای یک دست انجام دهید، سپس 15 بار برای دست دیگر. می توانید این تمرین را 5 سری برای هر دست تکرار کنید.

? ورزش های تکمیلی مناسب

شنا. بهترین ورزش برای شکل دادن به بازوهاست! هر یک از شناهای قورباغه، کرال، کرال پشت و یا پروانهمقتضیات خاص خود و نتیجه کلی و چشمگیر خود را دارند. برای بیشتر کار کردن روی بازوها توصیه می شود که از بین پاها (pull bouy )استفاده شود.

ورزش ها راکتی. هنگامی که به توپ ضربه می زنید، تمام ماهیچه را به شدت به کار می اندازید. برای داشتن بازوهایی آهنین به ورزش هایی مانند تنیس، بدمینتون و اسکواش روی آورید.

بعضی ورزش های توپی. در ورزش های هندبال، والیبال و حتی بسکتبال عمل پرتاب و تماس دست و توپ به ایجاد بازوهایی ماهیچه ای کمک می کند.

دوچرخه سواری، پیاده روی، دو و حتی حرکات رقص مانند ( ایروبیک، رقص... ) نیز مؤثرند. شاید این ورزش ها زیاد مرتبط به نظر نرسند ولی بی شک همه شان نیازمند بازو هستند!

منبع:بیتوته

نکاتی درباره تمرینات قدرتی وجود داره که لازم است شما بدانید.

اشتباه اول: ثابت نگهداشتن برنامه ورزشی

در حقیقت، اگر شما یک برنامه ورزشی را بارها و بارها انجام بدهید، ماهیچه های شما به سادگی با آن خو می گیرند(خود را با آن حرکت ها تطبیق می دهند)، در این صورت پیشرفت شما کند خواهد شد زیرا در هر بار تمرین فقط تعداد

محدود و مشخصی از رشته های ماهیچه ای شما تحریک شده و فعالیت می کنند. در صورتی که اگر شما عضلات خود را متناوبا تحت حرکات و فعالیتهای با زوایای مختلف قرار بدهید، شمار بسیار زیادتری از رشته های عضلانی شما به فعالیت واداشته شده و نتیجه بسیار بهتری از نظر تناسب و قدرت به دست خواهید آورد.

رفع اشتباه:

برای هر گروه از عضلات، 2 یا 3 تمرین اضافی دیگر یاد بگیرید،  این حرکات اضافی در زوایای مختلف و با وسایل متفاوت انجام بشوند.(اگر برای یاد گرفتن دستور این حرکات ، دسترسی به مربی ندارید ، کتابها و فیلم های آموزشی زیادی در این مورد وجود دارند.) به عنوان مثال، اگر شما به طور معمول عادت دارید که حرکت پرس سینه دمبل را  روی یک نیمکت افقی انجام بدهید، این حرکت را روی سطح شیب دار هم امتحان کنید. اگر معمولا از ماشین پرس سینه استفاده می کنید، پرس سینه دمبل یا پرس نیمکت با یک هالتر را هم امتحان کنید. فهرست حرکت های خود را گسترش بدهید به طوری که قادر باشید کل حرکتهای خود را هر 6 تا 8 هفته عوض کنید.

دومین اشتباه: انجام حرکات به صورت پشت سر هم و خیلی سریع

حقیقت این است که اگر تمرکز شما فقط بر روی انجام سریع تعداد حرکت مشخص شده  برای تقویت عضلات باشد، شما به جای قدرت ماهیچه ها در واقع از اندازه حرکت(مومنتوم) ایجاد شده در حرکت قبلی برای انجام حرکت بعدی استفاده می کنید.

در نتیجه، شما برای پرورش عضله، تحرک یکسانی را به کار نبرده و کالری زیادی را نخواهید سوزاند. همچنین انجام زیاده از حد  سریع حرکات ورزشی سبب می شود که بیشتر در معرض آسیب هایی مانند پارگی عضله و  رباط قرار بگیرید.

رفع اشتباه:

برای انجام هربار حرکت 6 ثانیه زمان بگذارید: 2 ثانیه برای بالابردن وزنه و 4 ثانیه برای پایین آوردن آن. ( ازآنجا که در هنگام پایین آوردن وزنه، نیروی جاذبه به شما کمک می کند بنابراین برای تقویت بیشتر باید در این فاز سرعت را کمتر کنید.) متخصصین ما توافق دارند که آهسته کردن حرکت مهمترین و تنها تغییر مهمی است که شما می توانید  برای دستیابی به نتایج بهتر از تمرینات قدرتی خود بدهید.

سومین اشتباه: ورزش سخت و خیلی زیاد.

در واقع اگر بین تمرینهای قدرتی و ورزشهای بهبود کار قلب و عرق  به اندازه کافی استراحت نکنید،  پیشرفت شما متوقف خواهد شد و حتی ممکن است قسمتی از تناسب اندام به دست آمده را از دست بدهید. همچنین احتمال دارد شما کاملا از ورزش زده بشوید.

رفع اشتباه:

برای تازه و شاداب نگهداشتن عضلات و ماهیچه ها و همچنین ادامه سطح انگیزشی خود، تمرینات جایگزین کوتاهتر و آسانتر(مثلا 20 دقیقه) را جایگزین تمرینات سخت تر و طولانی تر( 40 تا 60 دقیقه) کنید. بیشتر از دوبار در هفته، با نهایت توان ورزش نکنید.  این نکته در ذهنتان باشد که هرچه شدیدتر ورزش کنید، بدن شما زمان بیشتری برای ریکاوری نیاز دارد.

یک ایده خوب این است که دو روز ورزش سخت داشته باشید و یک روز در هفته اصلا ورزش نکنید. در زمینه تقویت عضله، بین جلسات کار بر روی یک دسته از ماهیچه هایتان حداقل 1 روز فاصله بیندازید.

ویرایش و تلخیص:آکاایران

بیشتر مردهای لاغر اندام برای اینکه عضله‌ سازی بکنند، وزنه‌های کافی بلند نمی‌کنند. این یکی از دلایلی است که وجود مربی‌ خصوصی یا یک حریف‌ تمرینی را الزامی و ضروری می‌کند...

اگر از کودکی لاغر بوده‌اید، شاید نتوانید در عرصه پرورش‌اندام موفق شوید اما مطمئناً می‌توانید عضله‌سازی کنید. یک مزیت اندام شما این است که درصد چربی پایینی دارید و وقتی می‌خواهید عضله‌سازی کنید، بدنی کاملاً تفکیک شده و خط‌دار خواهید ساخت که مردان حجیم‌تر معمولاً حسرت آن را می‌خورند.

در زیر به 7 نکته‌ای که می‌تواند برای عضله‌سازی به شما کمک کند اشاره می‌کنیم:

1 - مکمل‌های غذایی و تمرینی

شما می‌توانید به طور طبیعی مواد مغذی، ویتامین ها و مواد معدنی مورد نیاز خود را از مواد غذایی تامین کنید. اما اگر بخواهید کمی به حجم بدن خود اضافه کنید و به‌ اندازه‌ای ورزش می‌کنید که از سوخت بدنتان استفاده می‌کند، نیاز به کمک گرفتن از مکمل‌‌های غذایی دارید.

برای بالا بردن مقدار کالری‌ها و پروتئین‌های مصرفی خود، مصرف پودر پروتئین اهمیت ویژه‌ای دارد. اگر می‌خواهید دچار ناراحتی معده‌ای که معمولاً در اثر خوردن پودرهای پروتئین ایجاد می‌شود نشوید، هر پودر پروتئینی که به دستتان رسید را مصرف نکنید. سعی کنید نوعی را انتخاب کنید که فاقد سویا و ذرت اضافه، شیرین‌کننده مصنوعی و مواد کمکی گوارش مثل آنزیم‌های گوارشی و پروبیوتیک‌ها باشد.

سایر مکمل‌هایی که می‌تواند به افراد لاغراندام برای بالا بردن حجم عضلات کمک کند، عبارتند از:

کراتین : 0.3 گرم به ازای هر کیلوگرم به مدت 7-5 روز مصرف 5 گرم در روز

کارنیتین : 750 میلی‌گرم، 2000 میلی‌گرم در روز، در دو دوز

سیترولین : 8-6 گرم، 60-30 دقیقه قبل از تمرین

بتا آلانین : 5-2 گرم، 6-30 دقیقه قبل از تمرین

هیچیک از این مکمل‌ها جایگزین تمرین سنگین و منظم نیست اما می‌تواند به بالا بردن نتیجه شما کمک کند.

2 - تغذیه منظم

بدنسازی ورزشی بسیار گلیکولیتیک است و این یعنی مقدار زیادی کربوهیدرات می‌سوزاند. به همین دلیل، نباید بدون خوردن حداقل 600-300 کالری غذای حاوی کربوهیدرات دو تا سه ساعت قبل از تمرین، هیچگونه تمرین عضله‌سازی انجام دهید. این غذاها شامل سیب‌زمینی، برنج، نان و سایر منابع سالم کربوهیدرات می‌باشد. اگر بعد از تمرین نیز یک غذای مشابه بخورید، می‌توانید زودتر سایزتان را افزایش دهید زیرا عضلاتتان بعد از تمرین به سرعت قندها را جذب می‌کنند.

علاوه‌ بر این، زمانبندی پروتئین مصرفیتان با چندین وعده سبک 25-20 گرمی در طول روز برای عضله‌سازی بسیار موثرتر است تا مصرف یک وعده پودر پروتئین در ابتدا و انتهای روز.

آخر اینکه مردان لاغر اندامی که سعی در عضله‌سازی دارند حتماً باید یک وعده قبل از تمرین، یک وعده بعد از تمرین و حداقل چهار تا پنج وعده دیگر غذایی در طول روز داشته باشند. ممکن است تصور کنید با این وضعیت غذای مصرفیتان خیلی زیاد خواهد شد اما اگر لاغر هستید، برای عضله‌‌ سازی لازم است.

3 - مصرف آمینواسیدها

یک راز بزرگ درمیان بدنسازان مکملی به نام " آمینواسیدهای زنجیره‌ای شاخه‌دار " ( BCAA ) می‌باشد. اینها نوعی اجزای سازنده پروتئین هستند که طی تمرین به سرعت توسط عضلات جذب می‌شوند. این مکمل ارزان و به راحتی قابل‌تهیه است و مصرف آن هیچگونه ناراحتی برای معده ایجاد نمی‌کند، چه قبل و چه بعد از تمرین و به طرز قابل‌توجهی عضله‌سازی را تقویت می‌کنند.

بدون وجود آمینو اسید در جریان خونتان، نباید برای افزایش حجم تمرین کنید و از آنجاکه هضم استیک طی تمرینات سخت دشوار است، BCAA‌ ها جایگزین بسیار خوبی به شمار می‌روند. برای افزایش سریع حجم عضله، باید 20 - 10 گرم BCAA قبل از تمرین و بعد هر 90 - 60 دقیقه طی تمرین مصرف شود.

4 - مصرف گوشت

این توصیه شاید چندان مطلوب حال مردان لاغر اندامی که گیاهخوار هستند نباشد اما گوشت فیبر عضلات است و سرشار از چربی، پروتئین و مواد متشکل هورمونی است که به شما برای افزایش سریع حجم کمک می‌کند. با اینکه شاید بتوانید پروتئین کافی از گیاهان به بدن خود برسانید اما رژیم‌های گیاهخواری برای بدنسازی بسیار دشوار است و حجم موادغذایی که باید بخورید تا میزان موردنیاز بدنتان را تامین کنید کمی برای معده‌تان سنگین خواهد بود.

برای حفظ عضلات بدن باید یک گرم پروتئین به ازای هر کیلو از وزن بدن مصرف کنید و اگر بخواهید عضله‌سازی کنید، این میزان باید به یک و نیم گرم به ازای هر کیلو از وزن بدن برسد. علاوه‌ بر این، باید 1000-500 کالری اضافه‌تر هم در روز بالاتر از متابولیسم پایه بدنتان مصرف کنید. این حجم بالای موادغذایی و پروتئین باید شامل موادغذایی باشد که به طور طبیعی تستوسترون را در بدنتان افزایش می‌دهد؛ مثل گوشت گوساله، تخم‌مرغ و غذاهای دریایی (سایر موادغذایی کم کالری برای افزایش سطح تستوسترون بدن سیر و کلم‌بروکلی هستند).

5 - ترکیب کردن تمرین

توصیه ترکیب کردن نباید سوء تعبیر شود. منظور این نیست که باید هر روز تمرینتان را تغییر دهید ( که برای چربی‌سوزی خیلی خوب است اما برای عضله‌سازی چندان مناسب نیست ). درعوض، باید هر هفته به مدت 3 تا 5 هفته یک تمرین مشخص را دنبال کنید اما باید از انواع استراتژی‌های مختلف طی ست‌های خود استفاده کنید تا تمرینتان را کمی دچار چالش کنید.

6 - استفاده از وزنه‌های سنگین

اکثر مردان لاغراندام برای اینکه عضله‌ سازی کنند، وزنه‌های کافی بلند نمی‌کنند. این یکی از دلایلی است که وجود مربی‌ خصوصی یا یک حریف‌ تمرینی را الزامی می‌کند؛ این افراد به شما کمک می‌کنند بتوانید وزنه‌های سنگین‌تری را با ایمنی بیشتری بلند کنید.

با اینکه ست‌های بیشتر ( مثل 6 - 4 ) و تکرارهای بالاتر ( 12 - 10 ) کمک می‌کند سریعتر از زمانی که از ست‌ها و تکرارهای کمتر استفاده می‌کنید (که برای افزایش قدرت بهتر هستند)، عضله‌سازی کنید، اما باز هم نیاز است که از وزنه‌هایی استفاده کنید که عضلاتتان را در انتهای ست، به طور کامل خسته کنند. بعنوان مثال، اگر قرار است 5 ست 10 تکرار از اسکات هالتر انجام دهید، باید وزنه‌ای را انتخاب کنید که 3 تکرار آخر را به دشواری انجام دهید.

7 - تمرین منظم

وقتی حجمتان را افزایش دادید، حفظ عضلات بسیار راحت‌تر از حفظ قدرت و استقامت است. یک دونده طی سه روز استراحت بعد از تمرین شروع به از دست دادن ظرفیت اکسیژن خود می‌کند. اما برای حفظ عضله یک روز تمرین در هفته هم کافی است. اما، به دست آوردن عضله در ابتدای کار بسیار دشوار است و برای مردان لاغراندام به 6-4 تمرین برای هر گروه‌عضلانی برای عضله‌سازی نیاز است (اگر تمرین روی هر گروه‌عضلانی دوبار در هفته باشد، نتیجه‌گیری سریعتر اتفاق خواهد افتاد).

برای تمرین منظم، یک برنامه متداول و موثر این است که روز اول روی سینه و زیربغل و پشت، روز دوم روی سرشانه، جلو بازو و پشت‌ بازو و روز سوم روی پایین‌ تنه و میان‌ تنه کار کنید. بعد یک روز استراحت کرده و دوباره برنامه را تکرار کنید.

1- عضله ها را برای نشان دادن بهتر رشد هماهنگ میکند و متابولیسم را افزایش میدهد ، که این موجب افزایش کالری سوزی در طول روز می گردد . شما همواره موقع خواب سوخت و ساز بیشتری دارید.

2- سیر نزولی متابولیسم بدن شما را که حدود 30 سالگی شروع خواهد شد ، معکوس می نماید.

3- به شما نیرو داده و توان شما را افزایش میدهد.

4- ایجاد تاثیرات مثبت روی عضلات ، تقریباً روی تمام 650 عضله.

5- استخوانهای شما را تقویت نموده و ریسک پوکی استخوان را کاهش میدهد.

6- پایداری عضلانی را بهبود می بخشد.

7- عضلات بزرگ را در بانوان رشد نداده و فقط باعث استحکام آنها می شود.

8- شما را قوی مینماید ، قدرت به شما اعتماد بنفس میدهد و فعالیتهای روزانه را آسانتر می کند.

9- صدمات عضلات و مفاصل پایین کمر را کاهش میدهد.

10- فشار خون را کاهش میدهد.

11- احتمال ابتلا به دیابت را کاهش میدهد.

12- گوارش را آسان نموده و خطر ابتلا به سرطان کولون ( قولون ) را از بین میبرد.

13- ( HDL ) اچ دی ال خون را افزایش میدهد ( HDL چربی مفید یا شکل مثبت کلسترول است ).

14- فرم و حالت بدن را بهبود می بخشد .

15- کار سیستم ایمنی بدن را بهبود می بخشد.

16- ریت قلبی را کاهش داده ، که باعث کارآمدی سیستم قلب و عروق می گردد.

17- هماهنگی و توازن بدن را بهبود می بخشد .

18- شما را سرحالتر می کند .

بدن انسان از 260 عضله تشکیل شده که بیشترشان به صورت جفت میباشند،این عضله حدود 45 درصد وزن کل بدن رو تشکیل میدهند.عضلات از بافت فیبری تشکیل شده اند.میوفیبرها دارای حالت انقباض هستند.در بدن سه نوع عضله از لحاظ ساختار وجود دارد

1- عضله قلب

2- عضلات صاف: کـه دیواره عروق، لوله گوارش، مجاری

ادراری و تنفسی را تشکیل میدهند.

3- عضلات اسکلتی: کـه وظـیـفـه حــرکت و حفظ تعادل

اعضاء بدن را به عهده دارند.

عضلات قلب و صاف خودکار بوده و ما قادر به کنترل آنها نمیباشیم اما حرکات عضلات اسکلتی را میتوانیم کنترل کنیم. فیبرهای تشکیل دهنده عضلات در بدن خود نیز به 2 تیپ متفاوت تقسیم بندی میگردند.

* فیبر کند: فیبر کند و یا قرمز انقباض کند و مداوم داشته و دیر خسته و فرسوده میگردد- ظرفیت اکسیداسیون بالا داشته بنابراین در تمرینات هوازی کاربرد دارند.

* فیبر تند: فیبر تند و یا سفید انقباض سریع و قدرتمند داشته اما خیلی زود خسته و فرسوده میگردد. ظرفیت اکسیداسیون در آنها اندک میباشد و در تمرینات بی هوازی کاربرد دارند.

معمولا عضلات در بدن بصورت جفت عمل کرده بطوری که هر سمت یک مفصل یک عضله قرار میگیرد و حرکات مخالف را به کمک هم پدید می آورند. این جفت عضله به عضله موافق(AGONIST) و عضله مخالف (ANTAGONIST) موسوم میباشند. مثلا در بازو عضله سه سر با انقباض خود سبب صاف شدن بازو و عضله دو سر با انقباض خود سبب خم شدن بازو میگردد.

آتروفی (ATROPHY): هنگامی که عضلات برای مدت طولانی از فعالیتشان کاسته گردد بتدریج حجمشان تحلیل رفته و کوچک میشوند که به آن آتروفی میگویند.

هیپر تروفی (HYPERTOPHY): هنگامی که فعالیت عضلات افزایش می یابد سبب افزایش حجم و اندازه سلولهای عضلانی میگردد که هیپر تروفی نام دارد.

مکانیزم افزایش حجم عضلات

تصور کنید که شما با یک عضله خاص در بدن وزنه ای به وزن 1 کیلوگرم را روزانه بلند میکنید. هنگامی که این وزنه از 1 کیلوگرم مثلا به 5 کیلوگرم افزایش می یابد ابتدا با بلند کردن آن وزنه بطور مکرر در فیبرهای عضلات یک پارگی بسیار ریز پدید می آید که میکروتراما (MICROTRAUMA) نام دارد. سپس بدن شما سعی میکند با آن وزنه جدید سازگاری حاصل کرده و نیروی عضله مورد نظر را افزایش دهد. بنابراین هنگام ترمیم فیبرهای آسیب دیده آنها را قویتر و با استحکام تر از پیش بازسازی میکند. بر خلاف تصور هنگامی که به حجم عضلات افزوده میگردد در واقع به اندازه سلولهای عضلانی افزوده میگردد و نه به تعداد آنها. تعداد سلولهای عضلانی در طول حیات ثابت میباشند. اما این تعداد در افراد مختلف تفاوت دارد. یکی از عللی که برخی افراد سریعتر عضلانی میگردند نیز همین موضوع میباشد. بنابراین عضلات پس از انجام تمرینات با وزنه نیاز به زمان دارند که مجددا خود را ترمیم کنند. این مدت، زمان ترمیم (RECOVERY TIME) نام دارد. بنابراین شما هیچگاه نباید بروی یک گروه عضلات هر روز و بدون وقفه کار کنید زیرا در اینصورت تنها به عضلات خود آسیب وارد می آورید. زمان ترمیم معمولا 3-2 روز میباشد.

در روند سازگاری نه تنها حجم سلولهای عصبی افزایش می یابد بلکه به تعداد مویرگهایی که به عضلات خونرسانی میکنند نیز افزوده میگردد زیرا عضله بزرگتر و پرکار تر به خون، اکسیژن و مواد مغذی بیشتری نیاز دارد. یک عامل بسیار مهم دیگر نیز در توانایی بدن به عضلانی گشتن وجود دارد و آنهم وراثت میباشد. بطور کلی سه تیپ متفاوت از ساختار بدنی وجود دارد:

* اکتو مورف (ECTOMORPH): بدن لاغر، استخوانبندی کوچک. افزایش حجم عضلات در این نوع ساختار جسمی دشوار میباشد.

* مزومورف (MESOMORPH): بدن عضلانی و چربی اندک. افزایش حجم عضلات در این نوع ساختار جسمی تقریبا آسان میباشد.

* آندومورف (ENDOMORPH): بدن چاق، استخوانبندی درشت. این افراد مستعد اضافه وزن میباشند البته از نوع چربی و نه ماهیچه.

یک تصور غلط نیز وجود دارد آنهم این میباشد که تمرینات بدنسازی سبب کاهش چربی میگردند. تمرینات بدنسازی بیشتر سبب افزایش حجم عضلات میگردد و در سوزاندن چربیهای بدن نمیتواند کار ساز باشد.برای سوزاندن چربیهای بدن می باید به تمرینات هوازی پرداخت.

تقسیم بندی تمرینات بدنسازی، اسامی عضلات مهم...

تمرینات بدنسازی به 4 دسته تقسیم میگردند:

1- تمرینات ایزومتریک (ISOMETRIC):این تمرینات بر اساس نوع انقباض عضلات در این نوع تمرینات نامگذاری شده است. در این تمرینات عضلات منقبض گشته اما از طولشان کاسته نمیگردد. در این نوع تمرینات حرکت وجود ندارد. مانند قرار دادن کف دو دست و اعمال فشار و یا نگاه داشتن وزنه بالای سر بدون حرکت.

2- تمرینات ایزوتونیک (ISOTONIC):این تمرینات نیز بر اساس نوع انقباض عضلات حین انجام آنها نامگذاری گردیده است. در این تمرینات عضلات انقباظ یافته و طولشان کاهش یافته و کوتاه میگردند. بیشتر تمرینات از همین نوع میباشد. مانند خم و راست کردن بازو همراه با وزنه.

3- تمرینات انفرادی (ISOLATION):به تمرینات اطلاق میگردد که تنها یک مفصل و یک گروه از عضلات را درگیر میکند.

4- تمرینات ترکیبی (COMPOUND):به تمریناتی اطلاق میگردد که همزمان چندین گروه از عضلات را درگیر کرده و حرکت حول چندین مفصل انجام میگیرد.

* تعداد (REPETITION=REP):به یک بار بلند کردن وزنه و پایین آوردن آن اطلاق میگردد.

* ست(SET):به چندین بار بلند کردن و پایین آوردن وزنه (به اصطلاح زدن وزنه) بدون وقفه اطلاق میگردد.

یک ست متشکل از 5 - 1 رپ سبب افزایش قدرت عضلات گشته اما به استقامت آنها نمی افزاید.

یک ست متشکل از 12 - 6 رپ سبب افزایش قدرت، حجم و استقامت عضلات میگردد. 

یک ست متشکل از 20 - 13 رپ سبب افزایش حجم و استقامت عضله میگردد. 

یک ست متشکل از 20 رپ و بالاتر یک تمرین هوازی محسوب میگردد.

اسامی عضلات مهم از بالا به سمت پایین بدن به شرح زیر میباشد:

STERNOCLEIDOMASTOID= عضله جناغی-لامی در ناحیه گردن.

TRAPEZIUS=عضله ذوزنقه در ناحیه کتف.

DELTOID=عضله دلتوئید در ناحیه کتف.

PECTORALIS MAJOR=عضله سینه ای در ناحیه قفسه سینه.

BICEPS=عضله دوسر در ناحیه بازو.

TRICEPS=عضله سه سر در ناحیه پشت بازو.

FLEXOR & EXTENSOR CARPI=عضلات خم و راست کننده در ناحیه ساعد. SERRATUS ANTERIOR=عضلات سراتوس در ناحیه زیر بغل.

EXTERNAL & INTERNAL OBLIQUE=عضلات مایل خارجی و داخلی در نواحی پهلوها.

RECTUS ABDOMINUS=عضله راست شکمی.

LATISSMUS DORSI=عضله عریض پشت.

TERES MINOR & MAJAR=عضلات ترس در نواحی پشت زیر عضلات دلتوئید. ERECTOR SPINE=عضله طویل راست کننده ستون فقرات. 

RHOMBOID=عضلات لوزی شکل در ناحیه پشت کنار عضلات ترس.

GLUTEUS MEDIUS & MAXIMUS=عضلات سرین کوچک و بزرگ.

RECTUS FEMORIS=عضله راست رانی در ناحیه قدامی ران.

VASTUS LATERALIS & MEDIALIS=عضلات وسیع میانی و جانبی ران در دو طرف عضله راست رانی.

SARTORIUS=عضله خیاطه که طویل بوده و در ناحیه میان کمر و زانو وجود دارد. ADDUCTOR LONGUS=عضله نزدیک کننده در نواحی داخلی ران.

BICEPS FEMORIS=عضله دو سر رانی در ناحیه پشت ران. 

HAMSTRINGS=برای آسانتر شدن اسامی برخی اوقات عضلات پشت ران را همسترینگ می نامند. 

QUADRICEPS=برای آسانتر شدن اسامی برخی اوقات عضلات جلوی ران را عضلات چهار سر می نامند. 

GASTROCNEMIUS=عضله ساق پا.در ناحیه پشت ساق.

TIBIALIS ANTERIOR=عضله درشت نی قدامی.

SOLEUS=عضله ای در زیر و کنارعضله ساق پا.

PERONEUS=عضله نازن نی

در سال 1940 میلادی شخصی بنام دکتر ویلیام اچ شلدون،تئوری سوماتیپها را مطرح نمود.در این تئوری و نظریه افراد دارای 3 نوع بدن تقسیم شدند: بدنسازی

اندومورف : افرادی که چربی بیشتری داشته و سنگینتر هستند

مزومورف : افرادی با عضلات ورزیده و ساختمان عضلانی مناسب

اکتومورف : افرادی که فاقد چربی می باشند 

اندومورف 

این تیپ بدنی غالباً دارای استخوان بندی درشت بوده و به اصطلاح چربی دوست می باشند و معمولاً باید از احتمال افزایش چربی نگران باشند و مرتباً باید از رژیم های غذایی کم چرب استفاده نمایند.

تمرینات این دسته بیشتر باید برای بدست آوردن بدنی عضلانی و کم چربی باشد.جهت رسیدن به این منظور باید متابولیسم این افراد افزایش یافته ، از وزنه های متعادل استفاده نموده و نمرینات را با سرعت ببیشتری انجام دهند (با استراحت کم ).این افراد باید سطح کالری دریافتی خود را افزایش دهند و البته بدون گرسنگی کشیدن.بطور مرتب از وعده های کم حجم و کم کالری استفاده نمایند.

قند و شکر و شیرینی جات - نوشابه - تنقلات - کله پاچه - غذاهای سرخ شده و فست فود ها و غذاهایی از این قبیل به هیچ عنوان برای این دسته توصیه نمی شود.

در کنارورزش و تمرینات با وزنه از تمرینات هوازی به هیچ وجه غافل نشوید و سعی کنید در هر هفته زمان تمرینات هوازی را افزایش دهید. مکملهایی که برای این دسته توصیه می شود عبارتند از: آمینواسیدها - آمینواسیدهای شاخه ای (BCAA) - گلوتامین - پودرهای کم کربوهیدرات و پروتئین بالا (وی) - چربی سوزهای گیاهی و آرژنین

خصوصیات این افراد

1- بدنهای لخت

2- دارای عضلات و بدن شل

3- عضلات کم رشد

4- فرم بدنی دایره شکل

5- به سختی وزن کم می کنند

6- عموماً عضلاتشان به راحتی افزایش می یابد

مزومورف

دارای بدنی عضلانی و متعادل و طبیعی می باشند.برای حفظ عضلات و بهتر شدن  باید تمرینات و تغذیه مناسب خود را داشته باشند. تمرینات این دسته معمولاً می تواند بهتر و سخت تر و طولانی تر از بدنهای اکتومورف (لاغر و استخوانی) باشد ولی باید دقت شود که بیش از انداره معمول و ساعت های طولانی تمرین نداشته باشند در غیر اینصورت احتمال افت زیاد می باشد.از وزنه های متعادل و یا سنگین با حفظ ریتم ضربان قلب استفاده شده و از استراحتهای طولانی مابین ستها پرهیز شود.

این افراد به راحتی می توانند عضلات خود را افزایش دهند. در مورد ورزش های هوازی نیز توصیه می شود بیشتر به صورت لذت بردن از آن باشد و احتیاجی به این نیست که بیش از حد استفاده شود.مکمل هایی که توصیه می شود عبارتند از : پودرهایی که درصد پروتئین و کربوهیدرات آن متعادل می باشند. کراتین - گلوتامین - آمینواسیدها - مکمل های کربوهیدراتی - کراتین های ترکیبی و مکملهایی از این قبیل می باشند.بطور خلاصه این افراد ویژگیهای زیر را دارا هستند:

1- بدنی نسبتاً خوش فرم

2- عضلات سخت

3- بدنی عضلانی

4- مستطیل شکل و چهارشانه(خانم ها معمولاً به شکل ساعت شنی)

5- پوستی کشیده و سفت

6- افزایش و کاهش وزن به راحتی انجام می شود

7- عضلاتشان به راحتی رشد می کند 

اکتومورف

افرادی هستند که عموماً دارای بدنهای لاغر و استخوانی و ریزعضله می باشند. بیشتر برای داشتن بدنی خوب باید تلاش داشته باشند که وزن خود را افزایش دهند چون معمولاً این افراد دارای کمبود وزن می باشند.از تمرینات وزنه باید خیلی زیاد و طولانی استفاده نکنند.وعده های غذایی این افراد باید پرکالری باشند اما با رعایت این نکته که غذاهای با کیفیت و با ارزش استفاده شود.اگر به دنبال افزایش وزن هستند باید مقدار کالری دریافتی خود را افزایش دهند.ورزش هوازی باید در پایین ترین سطح ممکن انجام شود.مکمل های این افراد می تواند پودرهای پرکربوهیدرات - پروهورمونها - کراتین - گلوتامین باشند.بطور خلاصه می توان این افراد را اینگونه معرفی کرد:

1- ضعیف و نازک

2- لاغر

3- سینه های تخت و خوابیده

4- به سختی افزایش وزن دارند

5- سرهای بزرگتر از بدن

6- شانه های خمیده

7- عضلاتی ریز

8- بلند و باریک

کارشناس بدنسازی آکاایران:مهدی بهرامی

بیشتر بدنسازها از جمله بدنسازهای مبتدی به خاطر اطلاع نداشتن از نکات کاربردی به نتیجه نمیرسند و یا به رشد دلخواه خودشون دست پیدا نمی کنند

 تغذیه بعد از تمرین (مقابله با ترشح بی موقع کورتیزول)

شاید خیلی از بدنسازان به خصوص بدنسازان مبتدی به خاطر عدم اطلاع از این نکات به نتیجه نمیرسند و یا به رشد دلخواه خود دست پیدا نمی کنند.

بعد از یک تمرین نسبتاً سنگین به جهت تحریک عضلات به رشد بدن ذخائر گلیکوژن خود را تا حدود زیادی از دست میدهد بدن برای ادامه حیات به گلیکوژن احتیاج دارد بنا براین برای مقابله با وضعیت به وجود آمده شروع به ترشح هورمون کورتیزل میکند. لازم به یادآوری است که بدن بدون وجود خیلی از هورمونها قادر به ادامه حیات میباشد ولی بدون وجود کورتیزول قادر به ادامه حیات نیست.

? غدد فوق کلیوی (Adrenal )

این غدد روی کلیه ها قرار دارند و وزن هر غده حدود 5 گرم است. هر غده از دو بخش قشر(Adrena Cortex ) و مغز ( Adrenal Medulla) تشکیل شده است که هر بخش هورمون های جداگانه ای ترشح می کنند.

? بخش قشری غده آدرنال

اهمیت قشر غده آدرنال از مغز یا مدولای آن بیشتر است. بطوریکه برداشتن این بخش موجب مرگ می شود در حالیکه تخریب و یا برداشتن بخش مدولا فقط اختلالاتی را ایجاد می نماید.قشر غده آدرنال هورمون هایی با عنوان کورتیکوستروئید را تولید می کند که از جنس استروئید هستند.

قشر آدرنال به ترتیب از خارج به داخل از سه لایه تشکیل شده است که عبارتند از :

بخش گلومرولا که نسبتا نازک بوده و ترشح مینرالوکورتیکوئیدها مانند آلدوسترون را بر عهده دارند که در متابولیسم ترکیبات معدنی بویژه سدیم و پتاسیم نقش دارند.

بخش فاسیکولا که ضخامت بیشتری دارد و ترشح گلوکوکورتیکوئیدها مانند کورتیزول و کورتیکوسترون را بر عهده دارد که بر متابولیسم مواد قندی اثر گذاشته و قند خون را زیاد می کنند. همچنین بر متابولیسم پروتئین ها و چربی ها نیز نقش دارند.

بخش رتیکولا که در مجاورت قسمت مرکزی غده آدرنال قرار دارد ترشح آندروژن ها را بر عهده دارد که فعالیت آنها شبیه هورمون های جنسی نر و ماده می باشد.  

منبع:موسسه اطلاع رسانی طعام اسرار 

بعضی از بدنسازان بخصوص افراد مبتدی برای اینکه زودتر به هدفشون برسند تلاش میکنند با تمام وجود و قدرتشان وزنه بزنند

 و در این بین برخی اوقات برخی جلسات تمرینی را نیز غیبت می‌کنند و برای جبران آن سعی می‌کنند سنگین‌تر و بیشتر وزنه بزنند که این روشی اشتباه است . چرا که بایستی نسبت به توانایی خود تمرین کرده و بتوانند با تغذیه و استراحت از تخریب عضلات جلوگیری کنند و نسبت به حجیم شدن آن گام بردارند .

افراد مذکور کمتر به موضوع ریکاوری می‌پردازند و یا اصولاً از آن بی اطلاع هستند .

ریکاوری چیست ؟  

ریکاوری در پرورش اندام به مواردی اطلاق می‌شود که در بازسازی عضله تخریب شده نقش عمده‌ای را ایفا می‌کند . 

اگر بدنسازی که بی پروا به وزنه زدن می‌پرداخته به موضوع ریکاوری توجه داشته باشد مطمئنن حداقل دو برابر نتیجه را خواهد گرفت و هرچه به آن موضوع اهمیت کمتری نشان دهد مطمئنن نتیجه معکوسی را خواهد گرفت و پس از مدتی به علت ورزش زدگی از وزنه زدن خداحافظی می‌کند !

نقش ریکاوری 

ریکاوری در حجم و تفکیک عضله و افزایش قدرت تاثیر فوق العاده‌ای دارد هر چه سریع‌تر پس از یک وعده تمرینی به ریکاوری بپردازید . سریع‌تر به حجم و قدرت دلخواه خود خواهید رسید .

یکی از رموز ریکاوری تغذیه پس از تمرین می‌باشد که باید سعی کنید تا نیم ساعت پس از تمرین کردن از تغذیه صحیح استفاده برید . شاید به این گفته‌ها بخندید و بگویید که این راه همه می‌دانند که پس از یک وعده تمرینی باید غذا خورد ! ولی نکته حائز اهمیت این است که باید از تغذیه صحیح و اصولی بهره ببرید تا به نتیجه مطلوب برسید و در غیر این صورت هر چه که میلتان کشید صرف کنید پس اینقدر هم مطمئن نباشید که سریع به هدف خود برسید .

زمانی که تمرین کردید وضعیت آنابولیک سیستم بدن فعال می‌شود و سطح انسولین اسید آمینه گلوتامین و آرژنین بالا می‌رود و در این وضعیت بدن پروتئین را سریع‌تر و کامل‌تر از هر زمان دیگر جذب می‌کند و درنتیجه غذای صحیح و اصولی در این بین نقش اصلی را بازی می‌کند و در این حالت احتیاج فوری به پروتئین دارید تا بلافاصله وارد جریان خون شود .

وضعیت حرفه‌ای ‌ها 

در این بین نیم نگاهی به وضعیت حرفه‌ای ‌ها ifbb ( فدراسیون جهانی پرورش‌اندام ) بکنید . آن‌ها توسط اسپانسر‌ها رژیم خود را دنبال می‌کنند و به دلیل این که شغل سنگین ندارند به ریکاوری خود بیشتز از وزنه زدن اهمیت می‌دهند رمز موفقیت‌شان نیز به همین دلیل می‌باشد و حال اگر آن‌ها شغلی طاقت‌فرسا داشته باشند هیچ‌گاه نخواهند توانست به عناوین قهرمانی در رقابت‌های حرفه‌ای دست یابند .

به موضوع فوق به این جهت اشاره شد که پرورش‌ اندام کارها و مربیان کشورمان به شغل ورزشکار اهمیت داده و در صورتی که از شغل سنگینی برخوردار بوده و باعث تحلیل انرژی می‌شود پس باید توجه بیشتری به نوع تمرین و ریکاوری خود داشته باشد .

معرفی مکمل 

در این بین به معرفی مکمل می‌پردازیم که به ریکاوری پرورش اندام کارها کمک بسزایی می‌کند می‌کند با مصرف مکمل هایی مانند اکتان – nfuel – گلوتامین – آمینو‌ و ... می‌توانید ریکاوری مناسبی را پس از تمرین تجربه کنید اما ترکیبی که ما برای شما درهمین جهت تدارک دیده‌ایم علاوه بر کمک به ریکاوری حجم عضلانی در خور توجهی را نصیب شما خواهد کرد و سطوح هورمون‌های آنابولیک در بدن شما را نیز در اوج خود نگه خواهد داشت .

آمینو 2222 -- 8 عدد پس از تمرین 

پرفکت وی – 40 گرم پس از تمرین 

گلوتامین 10 گرم پس از تمرین

فول گینر یا سوپر گینس فول 3 پیمانه بعد از تمرین 

منبع:پایگاه نخصصی بدنسازی

بسیاری از مردم همیشه این سوال رو می پرسند که چرا مربی خصوصی؟! چیزهایی و نکته هایی که میتوان از مربی خصوصی فرا گرفت را نمیتوان از مجلات بدنسازی یا حریف تمرینی آموخت

این گونه فکر کردن عموماً مربوط به افرادی است که نتیجه نگرفته اند و به آنچه که انتظار داشته اند نرسیده اند و یا بدتر از آن گروهی از افراد که در اثر انجام تمرینات اشتباه آسیب دیده اند.

تمرینات با وزنه بسیار بهتر از تمرینات هوازی میباشد ، وقتی که درست انجام شود ، و ما را در بهتر دیدن و احساس بهتر کمک میکند.

هنگامیکه تمرینات با وزنه بصورت درست انجام شود میتواند ما را در مقابله با افسردگی و صدمات یاری نماید.

1- دانش : تمام مربیان خصوصی میباید گواهی نامه ای داشته باشند که آنرا از یک انجمن یا مرجع رسمی در خارج از کشور مانند canfitpro , ace , nsca , pta و یا در داخل کشور مانند فدراسیون بدنسازی و پرورش اندام گرفته باشند. این گواهی نامه به این معنی است که این مربیان توانسته اند بیاموزند و نشان دهند که به اندازه کافی در زمینه قوانین تمرین میدانند و طبق این گواهی نامه اجازه دارند آموزش خصوصی بدهند . یکی دیگر از اجزای مهم گواهی نامه مربیگری در زمینه آناتومی انسان و فیزیولوژی حرکات ، آناتومی حرکتی و فیزیولوژی عمومی میباشد. همچنین هنگامیکه مربیان گواهی نامه دارند ، به این معناست که آنها علوم بیشتری را از قواعد و قوانین میدانند علومی مانند : بیولوژی ، آناتومی ، فیزیولوژی و قوانین سلامت عمومی و ... ، هنگامیکه یک مربی پس از چهار سال تلاش می تواند گواهینامه مربیگری دریافت نماید ، به این معنی است که شما میتوانید از این دانش برای تمریناتتان بهره گیری نمائید. و یک دانش آموز یا شاگرد بدنسازی میتواند با این دانش 80% نتیجه بهتر بگیرد یعنی 3 برابر سریعتر از دیگران.

2- تکنیک صحیح : یکی از بزرگترین چیزهایی که در باشگاههای بدنسازی به چشم می خورد ، انجام تکنیکهای نادرست و فرم اشتباه توسط افراد است ، این موضوع نه تنها به نتیجه گیری نزدیک نمی باشد بلکه احتمال آسیب دیدگی هم دارد. با تمرین کردن توسط یک مربی تائید شده و حرفه ای ، شما با انجام تمرینات صحیح بهترین نتیجه را بدست خواهید آورد بدون اینکه آسیبی ببینید.

3- شخصیت دادن : یکی دیگر از بزرگترین مزایای تمرین خصوصی این است که مربی یک برنامه اختصاصی و دقیق برای شما و هدفتان از بدنسازی پایه ریزی خواهد نمود. مطمئن باشید برنامه ای را که دریافت مینمائید از برنامه های هفتگی مجلات نخواهد بود . اما آیا آن برای شما کاملاً صحیح می باشد؟ آیا آن برنامه شما را به هدفتان خواهد رساند ؟ آیا وقتی شما به تغییر نیاز دارید آن امکان را برای شما فراهم می آورد ؟ آیا آن برنامه تمامی سوالات و موضوعات شما را جوابگو خواهد بود؟ توسط یک مربی مدرک دار شما هر چیزی درباره سوالاتتان را در یک برنامه طراحی شده دریافت مینمائید. دقیقاً مانند اینکه یک خیاط برای بدن خود دارید!

4- تفریح : در آخر ، کمترین چیزی که یک مربی خصوصی می تواند به شما ارئه نماید ، لذت بردن از تمرین میباشد. با انجام اینکار نه تنها برای رفتن به باشگاه انگیزه پیدا میکنید ، بلکه به هدف تناسب اندامتان دست خواهید یافت . خیلی از شاگردان بدنسازی از اینکه نمی توانند از تمریناتشان لذت ببرند گله می کنند ، اما من در چند کلمه و یکباره به آنها راههای تفریح و لذت بردن از تمرین را نشان میدهم ، به عبارت صحیح تر برنامه های طبقه بندی شده و دقیق و شروع نتیجه گیری از آن میتواند بهترین لذت را از آنچه انجام میدهید به شما برساند، و این یکی از رازهای بدنسازی میباشد.

منبع:گنجینه دانش